Czapla Siwa
-
Ardea cinerea
Choć oficjalnie obrączkowanie ptaków zapoczątkował Duńczyk Hans Christian Cornelius Mortensen w drugiej połowie XIX wieku, oznaczone w ten sposób osobniki widywano już wcześniej. Podobno w 1677 roku Jan III Sobieski upolował czaplę, którą – według informacji na jej obrączce – 30 lat wcześniej pochwycił Władysław IV.
Autorka: Aleksandra Marczuk
Jak rozpoznać Czaplę Siwą?
Czapla to duży ptak brodzący, nieco mniejszy od Bociana czy Żurawia. Ma szary grzbiet i szare skrzydła z niebieskawym nalotem, szczególnie intensywnym w okresie godowym, czarne lotki i pokrywy pierwszego rzędu oraz szarobiały spód ciała. Prosty, masywny, sztyletowaty dziób jest szarożółty, a w okresie godowym przybiera odcień pomarańczowy. Czoło ptaka jest białe. Od nasady dzioba przez głowę, nad oczami, przebiega czarne pasmo, które z tyłu formuje się w charakterystyczny zwisający czub (im starszy osobnik, tym dłuższy czub). Białą szyję przecina przez środek pas z czarnym kreskowaniem. Czapla ma charakterystyczne szczudłowate nogi w kolorze szarożółtym lub szarym.
Młode odróżniają się od rodziców szarym czołem, ciemieniem i bokami głowy oraz płowoszarą szyją, nie mają też ciemnych piór na głowie.
Czapla ma pióra pudrowe (najwięcej po bokach ciała i na piersi, gdzie łatwo może dosięgnąć dziobem), które rozkrusza i rozprowadza po pozostałych piórach, chroniąc je przed wilgocią i prawdopodobnie przed pasożytami.
Nad dużymi zbiornikami wodnymi można spotkać niekiedy całe gromady tych ptaków, siedzące na wysokich drzewach. Polują najczęściej samotnie. Nieruchomieją na brzegu zbiornika wodnego lub w trzcinach na wiele godzin w oczekiwaniu na zdobycz. Czapla, łowiąc ryby na płyciznach, kroczy majestatycznie i cicho, aby nie spłoszyć potencjalnej ofiary. Atakując, używa długiego dzioba jak harpuna. Broniąc się, precyzyjnie celuje w oczy wroga. Elastyczna i giętka szyja umożliwia jej chwytanie nawet najszybszych osobników, również tych, które ukrywają się w zaroślach.
Gdy odpoczywa, stoi zwykle na jednej nodze, napuszona, skulona, z szyją ukrytą w ramionach. Czasem przybiera wymyślne pozy, kołysząc się na nogach, podskakując, przykucając lub nienaturalnie wyginając szyję. Jest płochliwa i na widok człowieka szybko podrywa się do lotu. W powietrzu zauważymy jej szyję charakterystycznie wygiętą w kształt litery S. Lata jakby ociężale i powolnie, ale potrafi zwinnie zanurkować w żerowisko lub do gniazda.
Jak rozpoznać Czaplę Siwą po głosie?
Głos czapli może przypominać krakanie ptaków krukowatych. Krzyki piskląt w gnieździe podobne są do odgłosów prosiąt.
Gdzie i kiedy można zobaczyć Czaplę Siwą?
Czapla Siwa żyje wokół jezior, rzek i stawów, w dolinach rzecznych, na bagnach i rozlewiskach, czyli wszędzie, gdzie tereny obfitują w ryby. Gniazduje w koloniach, zwykle w starych nadwodnych drzewostanach, wyjątkowo pojedynczo. Do powstania większej społeczności konieczna jest obecność wysokich drzew z rozłożystymi gałęziami, na których czaple mogą zbudować gniazda.
Kiedyś regularnie wędrowna. Ptaki odlatujące zwykle opuszczały nasz kraj między wrześniem a grudniem, a powracały w marcu i kwietniu. Gdy zima jest łagodna, większość osobników pozostaje w Polsce, gromadząc się głównie nad niezamarzającymi zbiornikami słodkowodnymi.
Miejsce występowania lub obserwacji
Poznaj Czaplę Siwą bliżej
Czaple gnieżdżą się w koloniach zwanych czaplińcami, które mogą liczyć od kilku do nawet kilkuset gniazd, nie oznacza to jednak, że są dla siebie łatwymi sąsiadami. Czasem tworzą kolonie z innymi gatunkami, na przykład z kormoranami.
Czaple łączą się w pary, które wspólnie budują gniazdo, dzieląc się obowiązkami: podczas gdy jeden z ptaków gromadzi materiały (czasem podkradając je innym parom), drugi pilnuje stanowiska. Gniazdo budują z gałęzi, wysoko w koronie drzewa; rzadziej – gdy nie ma odpowiedniego drzewostanu – na ziemi, w trzcinowiskach. Wyprowadzają jeden lęg w roku, którą mogą powtórzyć, jeśli pierwszy utraciły, a sezon dopiero się rozpoczął. Pokryte srebrzystym puchem pisklęta pozostają w gnieździe około 2 miesięcy. Początkowo karmione są półstrawionym pokarmem, który rodzice umieszczają bezpośrednio w ich dziobach. Później jedzą ryby i inny pokarm zwierzęcy, który trawią już samodzielnie. Do rozrodu są gotowe w wieku dwóch lat.
Największym przysmakiem czapli są ryby, ale gdy ich zabraknie, ptak chętnie poluje na płazy, gady, ślimaki, drobne ssaki oraz młode ptaki. Zdobycz rozczłonkowuje na kawałki lub połyka w całości. To znakomity łowca. Czaple nie są tak żarłoczne, jak się o nich mówi, i dziennie wystarcza im 300–500 g pokarmu.
Czapla w kulturze
Stoi, stoi… rozgląda się i stoi. Nic się nie dzieje. Czy to wytrwałość, czy raczej gnuśność i lenistwo.
– wszystko zależy od tego, czy jesteś optymistą, czy pesymistą. Posłuchaj Piotra!
Wspólnie z Instytutem Kultury Miejskiej w Gdańsku, zapraszamy na ośmioodcinkową serię filmów o ptakach w kulturze,
sztuce, folklorze miejskim, mitologii i religii.
Galeria
Z kim łatwo pomylić Czaplę Siwą?
Z daleka i przy słabej widoczności Czaplę Siwą można pomylić z Czaplą Białą lub Czaplą Purpurową (wielka rzadkość w Polsce), z Żurawiem lub Bocianem.
Choć Czapla Biała bardziej przypomina anioła…
Na zdjęciu poniżej Czapla Biała, powyżej: Czapla Purpurowa.
Czym Czapla Siwa różni się od Żurawia i Bociana?
Zdjęcie poniżej: Żuraw, na samym dole: Bocian.
W locie odróżnia ją charakterystycznie wygięta szyja kształtem przypominająca literę S.
Zarówno Bocian, jak i Żuraw wyciągają szyję prosto podczas lotu.
Czapla Siwa w liczbach
Masa ciała | 1000–2100 g |
Rozpiętość skrzydeł | 160–195 cm |
Długość ciała | 85–100 cm |
Liczebność (w Polsce) | 9000–10 000 tys. par, z tendencją spadkową |
Status | Niezagrożona wymarciem, status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych |
Jak pomóc Czapli Siwej?
Czapla Siwa, obdarzona przez naturę apetytem na ryby, stała się wrogiem właścicieli stawów hodowlanych. W takich miejscach gatunek ten nie podlega ochronie nawet w okresie lęgowym, a hodowcy po uzyskaniu odpowiedniego zezwolenia mogą strzelać do czapli przez cały rok. Rozwiązaniem tej sytuacji może być zainstalowanie nad zbiornikami siatek, które zamykają czaplom dostęp do łowisk.
Zapominamy jednak, że ten ptak, jako naturalny selekcjoner, jest sojusznikiem hodowców – sprawnie eliminuje chore osobniki, pływające zwykle tuż pod powierzchnią wody, chętnie łowi ryby niepożądane w stawach, w tym płotki i ukleje. Badania dowodzą, że obecność czapli na stawach poprawia kondycję hodowanych tam ryb.
Liczebność lokalnych populacji czapli można zwiększyć dzięki ochronie kolonii lęgowych, często niszczonych przez człowieka i atakowanych przez drapieżniki.
Bibliografia
Encyklopedia. Ptaki, Warszawa 2009.
Przewodnik Collinsa. Ptaki Europy i obszaru Śródziemnomorskiego, Warszawa 2012.
Bralczyk Jerzy, Zwierzyniec, Warszawa 2019.
Kossak Simona, Opowieści, Białystok 2017.
Kossak Simona, Opowieści z Dziedzinki, Białystok 2017.
Łubieński Stanisław, Dwanaście srok za ogon, Wołowiec 2016.
Pióro Marek, Plamka mazurka. Jak ptaki odmieniły moje życie, Warszawa 2019.
Pióro Marek, Kalendarz ptaków. Opowieści o ptasim życiu i zwyczajach na cały rok, Kielce 2019.
Sokołowski J., Ptaki Polski, Warszawa 1988.
- Naucz się rozpoznawać ptaki! Kurs online - jak rozpoznawać ptaki? zobacz więcej
- Naucz się rozpoznawać ptaki! Kurs online - jak rozpoznawać ptaki? zobacz wydarzenie
Zostaw komentarz