Rycyk

Rycyk to smukły ptak o długiej szyi, długim prostym dziobie i długich nogach. W szacie godowej głowa i szyja są rdzawe, wierzch głowy nieznacznie ciemniejszy, a nad okiem wyróżnia się biaława brew. Pierś również rdzawa z gęstym ciemnym, poprzecznym prążkowaniem. Brzuch biały, gęsto prążkowany. W locie Rycyk pokazuje się w pełnej krasie – białe szerokie pasy biegnące przez środek skrzydeł kontrastują z ciemnym ubarwieniem pozostałej ich części, a biały kuper z czarnym końcem ogona.

Samice są przeważnie nieznacznie większe od samców i mają jaśniejszą głowę i szyję, a to dlatego, że pozbawione są głębokich rdzawych barw oraz tylko sporadycznie prążkowane. Młodego Rycyka możemy odróżnić po brązowym ubarwieniu wierzchu ciała i gliniasto-żółtawej barwie szyi oraz piersi. Pisklęta mają puch w kolorze cynamonowo-płowym, z ciemno-nakrapianym wierzchem i jasnym podbrzuszem. W szacie spoczynkowej w ubarwieniu Rycyka dominują szarości, a nasada dzioba przybiera kolor różowawy.

Jak rozpoznać Rycyka po głosie?

W lotach tokowych Rycyk wydaje z siebie melodyjne wysokie pokrzykiwania, które mogą być słyszalne nawet z odległości dwóch kilometrów. Gniazda i wodzonych piskląt broni hałaśliwymi krzykami. Niektóre z jego zawołań brzmią jak „rycyk, rycyk, rycyk” i najprawdopodobniej leżą u źródła jego polskiej nazwy gatunkowej.

Podmokłe łąki oraz ekstensywnie wypasane pastwiska w dolinach rzek to typowe siedliska dla tego gatunku. Zajmuje również torfowiska niskie oraz turzycowiska. Nie spotkamy go ani na wysokoproduktywnych łąkach zarośniętych zwartym, jednorodnym łanem ani na terenach porośniętych krzewami czy drzewami.

Unika sąsiedztwa dróg o dużym natężeniu ruchu. Tereny lęgowe znajdują się głównie we wschodniej i środkowej części kraju. W okresie przelotów można go spotkać również w innych rejonach, zwłaszcza w pobliżu spuszczanych stawów rybnych, w mule których chętnie żeruje. Na zimowiska udaje się do zachodniej i południowej Europy oraz do Afryki, gdzie przemieszcza się w poszukiwaniu zasobnych w pokarm siedlisk, np. pól ryżowych.

Rycyk jest ptakiem towarzyskim. Najchętniej gniazduje w grupach od kilku do kilkunastu par, nierzadko w sąsiedztwie innych gatunków takich jak Czajka czy Krwawodziób. Samo gniazdo to płytki dołek wygrzebany w darni, lub np. na szczycie kępy turzyc, słabo osłonięty roślinnością. Samica składa 4 jaja, które wysiaduje naprzemiennie z samcem, przy czym za dnia to zadanie przypada głównie samicy. Po blisko 3,5 tygodnia wykluwają się młode, które opuszczą gniazdo po kilkunastu godzinach i na pobliskich łąkach będą uczyć się polować na owady, pajęczaki i wreszcie bezkręgowce ukrywające się w darni i glebie. Jednak do samodzielności i lotności droga jeszcze daleka – niektóre zyskują ją dopiero po 30 dniach. W tym czasie Rycyk pilnuje piskląt najchętniej z jakiegoś wyniesionego punktu, skąd bacznie obserwuje otoczenie.

Pokarmem Rycyka na terenach lęgowych są larwy i owady oraz niewielkie skorupiaki i mięczaki. Długi dziób z ruchomą końcówką (dającą wrażenie jakby był zagięty) służy sondowaniu rozmokniętej gleby oraz wyłapywaniu zdobyczy w trawie. Na zimowiskach, w szczególności w Afryce chętnie odżywia się pokarmem roślinnym – ziarnami ryżu, prosa i innych zbóż.