Ślepowron

Ślepowron to bardzo rzadki u nas ptak z rodziny czaplowatych. Średniej wielkości (Wielkości wrony, z dość długą szyją,, czego zwykle nie widać, bo ptaki te mają w zwyczaju „chować ją w ramionach – stąd ich charakterystyczne , jakby przygarbione sylwetki. Jak na czaple Ślepowrony mają też stosunkowo krótkie nogi. U dorosłego ptaka czarnogranatowa głowa ozdobiona jest trzema białymi, długimi piórami, sięgającymi do połowy pleców. Wierzch ciała również jest czarnogranatowy, z zielonym połyskiem. Skrzydła i ogon są niebieskawoszare, spód ciała jaśniejszy. Czoło, policzki i kuper białe. Czarna maska obejmuje czerwone oko, łącząc je z czarnografitowym dziobem. Nogi na początku okresu lęgowego malinowoczerwone, przez resztę roku są żółtawe. Samica i samiec wyglądają podobnie, najwyżej różnią się trochę wielkością ciała.

Młode Ślepowrony bardzo różnią się od rodziców. Są ciemnobrązowe z białym kreskowaniem na wierzchu ciała, nieco jaśniejsze od spodu, oczy pomarańczowobrązowe, nogi żółtozielone. Wyglądem przypominają bąka. Po roku zaczynają przypominać rodziców, ale pełne ubarwienie dorosłych przybierają najwcześniej kolejnej wiosny.

Jak rozpoznać Ślepowrona po głosie?

Odzywa się głownie w swoich koloniach, a jego głos, to różne zawołania przypominające krakanie lub rechot żab.

Ślepowrony są silnie związane z wodą. Zasiedlają bagienne doliny rzeczne, silnie zarośnięte po brzegach rzeki, jeziora, stawy i wybrzeża morskie. W Polsce obecny najwcześniej od końca marca do października. Legnie się nieregularnie w kilku zaledwie miejscach, a jedynym stałym rejonem jego występowania są dawne stawy rybne w dolinie górnej Wisły, gdzie stał się nawet symbolem Ziemi Oświęcimskiej.
Kilka podgatunków Ślepowrona zamieszkuje prawie wszystkie kontynenty wyłączając Australię i Antarktydę. Nie występuje na obszarach o chłodnym klimacie, na pustyniach, w wysokich górach i rozległych kompleksach lasów.

Ślepowron to ptak wędrowny. Europejskie ptaki na zimę przenoszą się do Afryki. Przelot odbywa się szerokim frontem przez Morze Śródziemne i Saharę. Ptaki lecą nocą, rozpoczynając wędrówkę o zmierzchu.

Ślepowrony gniazdują kolonijnie, czasami w towarzystwie innych gatunków czapli lub mew, Gniazda zakładają w gęstych i trudno dostępnych nadwodnych zaroślach i zadrzewieniach, szczególnie chętnie osiedlając się na niewielkich, zakrzaczonych wysepkach .
Gniazdo Ślepowrona to niewielka platforma z cienkich gałązek, bez dodatkowej wyściółki, o średnicy około 20-30 cm, zwykle na wysokości ok. 3 m nad ziemią. Samica składa 3-5 zielonkawoniebieskich jaj, które wysiadują oboje rodzice na zmianę, przez około 21-22 dni. Razem też zajmuje się potomstwem, a przejęciu „dyżuru” przy gnieździe zwykle towarzyszy skomplikowana ceremonia. Po niecałych dwóch miesiącach od wyklucia młode opuszczają gniazdo. Lotność zyskują w drugim miesiącu życia, a dojrzałość płciową w drugim roku.

Pożywieniem Ślepowronów są płazy, ryby i owady, które chwytają, brodząc w płytkiej wodzie lub czatując na brzegach, wystających z wody kamieniach lub gałęziach. Zajadą się również skorupiakami, pijawkami pająkami. Czasami złowią małego ssaka lub jakieś pisklę. Młode ptaki karmione są pokarmem na wpół przetrawionym i zwróconym przez dorosłe.