Co to znaczy Być na pTAK!?

Być na pTAK! to zauważać Wróble w drodze do pracy. Zachwycać się wieczornym śpiewem Kosa, tak bardzo że jego nuty wypełniają Cię od środka. Zatrzymać się na widok modraszki zwisającej z gałęzi drzewa i rzucić cześć dwóm Kawkom spacerującym po chodniku. To uśmiechnąć się do szalonego Szpaka na dachu, odprowadzić wzrokiem parę spłoszonych Sierpówek i sprawdzenie, co kombinują osiedlowe Sroki… To oderwanie wzroku od smartfona, gdy, na przykład, przejeżdżasz tramwajem przez Wisłę, żeby zobaczyć kto siedzi na wodzie…

Być na pTAK! to oglądać się za ptakami tak jak oglądamy się za dziewczynami/chłopakami… To znaczy spoglądać w niebo, gdy tylko kątem oka zobaczyliśmy, że coś tam przeleciało. Albo – po prostu – na wszelki wypadek, bo przecież może przelecieć. I nie chodzi o samolot – na niego przeważnie szkoda Ci czasu… To słuchanie co w trawie piszczy, zaglądanie co w krzakach kwili i sprawdzanie, kto bawi się w berka na drzewie.

Susza w Polsce nie wzięła się ani z dna i na dzień, ani nawet z globalnych zmian klimatycznych. Susza jest wynikiem kumulacji efektów trwających od lat regulacji i melioracji wszystkich rzek i choćby najmniejszych, śródpolnych oczek i mokradeł oraz masowego oddrzewiania Polski. Wpływ ma też to, co zrobiliśmy z naszym przydomowym ogrodem. Im więcej z nas to robi, im częściej i dłużej, tym ten wpływ jest większy… Bo Ziemia jest wielkim systemem naczyń połączonych i wszystko, co tutaj robimy ma wpływ na jej stan i klimat na niej.

Bycie na pTAK!, to – idziemy o zakład – trochę się martwić, gdy już tak długo nie padało i sucho jest i „Co one biedne teraz zrobią?…” To martwić się, gdy wiosna się opóźnia albo, że jest już w pełni, a tu nagle zima wróciła… To niepokój z powodu narastającej suszy w całym kraju, którą przeplatają gwałtowne, powodziowe deszcze oraz globalnego kryzysu ekologicznego i klimatycznego. To troska o dewastowane w całym kraju krajobrazy i siedliska, o znikające gatunki i szybko zmniejszające swoje liczebności dzikie kwiaty, zioła, zwierzęta…

Bycie na pTAK!, to niestety bycie w mniejszości. Być może będą Ci ubliżać, będą próbowali Cię zastraszyć. To czasami narażenie się rodzinie, sąsiadom i znajomym, gdy otwarcie mówisz że wycinanie drzew jest głupie i barbarzyńskie. To wystawienie się na hejt, gdy protestujesz przeciwko zabetonowaniu rzeczki płynącej przez Twoje miasto lub ostatniego jeziorka w okolicy. To być może czucie się ignorowanym, a czasami obrażanym na rodzinnych i towarzyskich spotkaniach, kiedy wszyscy krzyczą, że muszą wymienić kupiony dwa lata temu samochód, że najważniejszy jest wzrost PKB, a Ty z tymi swoimi ptaszkami nic nie rozumiesz i powinieneś zamknąć się w skansenie… To wiedzieć i być otwartym na wiedzę, którą większość ignoruje lub uważa za niepotrzebną, a nawet ośmieszającą.

Bycie na pTAK! to od zawsze pragnienie wyprawy na bagna biebrzańskie, czy do Puszczy Białowieskiej. To pragnienie zobaczenia tokowiska Cietrzewi o świcie, tańczących Batalionów, Nura w wiosennej szacie, albo całej łąki kaczeńców…. Żeby wreszcie na własne oczy i na żywo zobaczyć ptaki, sceny lub miejsca, o których zawsze marzył_ś. To tęsknota za prawdziwym lasem i naturalną rzeką – prawdziwą Przyrodą. To żal i gorycz, że w Twojej okolicy już takich nie ma – właściwie poza małymi enklawami nie ma ich już nigdzie w kraju… To dokąd dzisiaj pójdziemy?

Bycie na pTAK! to bycie lepszym człowiekiem. Widzenie pełniej i szerzej. To dodatkowy poziom wrażliwości oraz łączności ze światem. To zaproszenie do rozmowy i przyjaźni z wieloma wrażliwymi ludźmi na całym świecie – bo jest nas więcej niż się wydaje! To nie archaizm, ale jedyna droga do w miarę bezpiecznej przyszłości. To odpowiedzialność za siebie, za bliskich, za Ziemię. To mądry i świadomy wybór. To miłość…

Bycie na pTAK, to posiadanie ogrodu na pTAK! (Co to oznaczy możesz znaleźć na przykład tutaj: https://ogrod.ptakipolskie.pl/) Kupowanie tyle ile potrzebujesz, a nie tyle na ile Cię stać. To korzystanie z komunikacji publicznej, chodzenie pieszo i jeżdżenie rowerem. To takie organizowanie dnia i przejazdów samochodem, żeby załatwić jak najwięcej spraw i przetransportować jak najwięcej domowników. To ograniczenie wyjazdów – tych samochodowych oraz tych samolotowych. To zrezygnowanie z jedzenia mięsa lub jego ograniczenie. To nie wyśmiewanie i nie poniżanie tych którzy już to zrobili. To używanie ekologicznych, przyjaznych lub co najmniej bezpiecznych dla środowiska środków czystości. Kupowanie produktów organicznych lub nie obciążających środowiska. Kontrolowanie zużycia wody, energii, papieru i innych surowców. Ograniczenie zużycia plastyku, wyeliminowanie jednorazówek, selekcja śmieci i uprawianie recyklingu. To bycie świadomą i odpowiedzialną konsumentką i konsumentem.

Bycie na pTAK to dostrzeganie piękna i darów Przyrody. To umiejętność czerpania z niej wiedzy, inspiracji, radości, spokoju ducha i komfortu. To nie zabijać dzikich zwierząt, nie niszczyć ich siedlisk, nie kaleczyć drzew i krajobrazu. To zostawienie w ogrodzie na zimę zeschniętych kwiatostanów z nasionami – i jeszcze wystawienie karmnika. To ulepienie bałwana, gdy (jakimś cudem) spadnie śnieg. To jesienią zbieranie kasztanów i szuranie w liściach. To zostawienie tych liści pod drzewem, żeby jeże, owady i różne nasiona mogły bezpiecznie przezimować. To latem chodzenie po drzewach raczej niż koszenie trawnika co drugi dzień. To życzliwe dzielenie się swoim światem, wiedzą i spostrzeżeniami. To bycie dobrym dla Ziemi, siebie i innych. To życie w zgodzie z Naturą…