Mewa Srebrzysta
-
Larus argentatus
W ostatnich dwudziestych latach nastąpiła rewolucja w systematyce mew. Naukowcy na podstawie analiz genetycznych wyodrębnili osobne gatunki z dawnych podgatunków, w ten sposób z Mewy Srebrzystej wyłoniły się cztery gatunki: Srebrzysta, Białogłowa, Romańska oraz praktycznie u nas nie spotykana – Armeńska.
Autor: Dariusz Mielicki
Jak rozpoznać Mewę Srebrzystą?
Bardzo duża mewa o krępej, masywnej sylwetce i wydatnym dziobie. W szacie godowej śnieżnobiała z popielatoszarymi skrzydłami. Dziób żółty z czerwoną plamką na końcu żuchwy, oko jasne, obrączka powiekowa żółta, nogi cieliste. Zakończenia lotek pierwszego rzędu (najdłuższe pióra w skrzydłach) są czarne z białymi plamkami. W szacie spoczynkowej na głowie zaznacza się szare kreskowanie. Ptaki młodociane w pierwszej zimie są szarobrunatne, pokryte z wierzchu wyraźnym, łuskowanym wzorem, od spodu kreskowane. Dziób czarny, nogi cielistobrązowe. Szatę ostateczną nakładają w czwartym roku życia.
Jak rozpoznać Mewę Srebrzystą po głosie?
Głośna i hałaśliwa, najbardziej charakterystyczne są uporczywe, powtarzane okrzyki, które brzmią kija! albo kjoł!
Gdzie i kiedy można zobaczyć Mewę Srebrzystą?
Mewa Srebrzysta gnieździ się w Północno-zachodniej i Północnej Europie. W Polsce najczęściej zobaczymy ją w miastach na Wybrzeżu, a pierwsze lęgi stwierdzono na tzw. Wyspie Kamiennej na Jeziorze Gardno w Słowińskim Parku Narodowym, w końcu lat 60-tych. (Z całą pewnością Mewy Srebrzysta już wcześniej gnieździły się w naszych obecnych granicach i powróciły do nas po jako ptaki lęgowe po przerwie). W ostatnich dwudziestu latach Srebrzyste gnieżdżące się w Polsce zmieniły swoją strategię: początkowo gniazdowały w koloniach na ziemi, bezpośrednio nad wodą – obecnie gniazdują prawie wyłącznie na dachach wysokich budynków w nadmorskich miejscowościach. Z biegiem dużych rzek, jak Odra czy Wisła, zapuszczają się w głąb kraju i szczególnie w okresie migracji i zimowisk są coraz częściej widywane w dużych miastach, m.in. w Warszawie i Krakowie. Chętnie szukają jedzenia na ruchliwych placach, na wysypiskach śmieci i oczywiście w nadmorskich portach.
Miejsce występowania lub obserwacji
Poznaj bliżej Mewę Srebrzystą
Mewa Srebrzysta gniazduje na morskich wybrzeżach, nad dużymi jeziorami i rzekami oraz w ich ujściach, na rozległych mokradłach. Gniazdo buduje na ziemi, na skałach, na różnych, dostępnych konstrukcjach, w tym na dachach budynków – w małych koloniach lub pojedynczo. Wyprowadza jeden lęg w roku, w zniesieniu są 1-3 jaja. Wysiadują obydwoje rodziców przez około 24 dni.
Pisklęta są zagniazdownikami niewłaściwymi i po wykluciu pozostają w gnieździe lub w jego pobliżu. Pisklęta upominają się o pokarm dziobiąc czerwone znamię na spodzie dzioba rodziców, którzy zwracają pokarm na ziemię. Pod koniec lipca, w wieku około 7-8 tygodni, zaczynają latać i się usamodzielniają. Mewy Srebrzyste są wszystkożerne – łowią pokarm żywy lub zjadają padlinę. Szukają jadalnych resztek na brzegu morza i na wysypiskach śmieci, gdzie z upodobaniem chwytają myszy i szczury. Mewy chętnie uciekają się do piractwa (kleptopasożytnictwo) rabując pokarm innym ptakom – np. zmuszają kormorany do zwymiotowania złowionych przez nie ryb, a grążycom odbierają wyłowione małże. Małże czy kraby zrzucają z dużej wysokości na skały i kamienie aby rozbić ich skorupy. W ptasich koloniach kradną jaja i pisklęta, a na Dalekiej Północy z powodzeniem polują na lemingi.
Mewy Srebrzyste latają wolno, ale wytrwale i elegancko. Doskonale opanowały lot szybujący na prądach wstępujących. Chętnie przysiadają na wystających z wody palach lub innych konstrukcjach, na kamieniach, na masztach statków. Są towarzyskie, chętnie łączą się w mieszane grupy lub stada z innymi gatunkami mew.
Galeria
Z kim łatwo pomylić Mewę Srebrzystą?
Wszystkie trzy gatunki – Srebrzysta, Białogłowa i Romańska – są do siebie łudząco podobne. Najłatwiej rozróżnić je po kolorze nóg, które u dorosłych Białogłowych i Romańskich są żółte. Mewa Białogłowa wydaje się najsmuklejsza z trzech bliźniaczych gatunków – z lekko wydłużonym dziobem i bardziej wyprostowaną sylwetką. Gatunki te różnią się też zasięgiem głównych lęgowisk. (na zdjęciu Mewa Romańska, źródło: Canva)
Romańska gnieździ się wokół wybrzeży Morza Śródziemnego oraz Półwyspu Iberyjskiego. Białogłowa jest częstsza w głębi lądu – zasiedla południową Ukrainę, Rosję i dalej na Wschód, ale występuje też wzdłuż Dunaju oraz punktowo m.in. w Polsce. (na zdjęciu Mewa Białogłowa, źródło: Canva)
Mewa Srebrzysta w liczbach
| Masa ciała | 1,5 kg |
| Rozpiętość skrzydeł | 130 – 150 cm |
| Długość ciała | 55 – 66 cm |
| Liczebność w Polsce | W Polsce Mewa Srebrzysta jest nielicznym gatunkiem lęgowym, najczęściej widywanym w pasie Wybrzeża, ale trzymając się większych rzek kolonizuje śródlądzie. Po latach silnego wzrostu, jej liczebność w skali całego kraju się ustabilizowała lub zaczęła spadać, a całą populację ocenia się na 2850 par lęgowych. Nie jest gatunkiem zagrożonym. |
| Status | objęta jest ścisłą ochroną częściową |
Jak pomóc Mewie Srebrzystej?
Jak wszystkie ptaki morskie i ogólne nadwodne Mewa Srebrzysta cierpi z powodu zabudowy wybrzeży, przełowienia i zanieczyszczenia wód. Każdy z nas może im pomóc segregując i składając śmieci w miejscach do tego wyznaczonych czy świadomie wybierając ryby, które zjadamy. Pamiętajmy, aby zapewnić im spokój na stanowiskach lęgowych.
Dzięki Tobie te miejsca zmieniają się w raj dla ptaków!
Lajkujesz z kanapy, czy działasz w terenie? Działaj z nami w taki sposób, jaki najbardziej Ci odpowiada.
- 23 000 dolarów rocznie! Co najmniej tyle warte są różnorodne usługi jakie dostarczają nam zdrowe bagna w przeliczeniu na jeden tylko hektar!
Tereny mokradłowe (bagna, podmokłe łąki) są jednym z najszybciej zanikających typów siedlisk przyrodniczych w skali nie tylko Polski, czy Europy, ale całego świata! Znikające ptaki wodno-błotne są niestety smutnym dowodem tych zmian. Tylko w ciągu ostatnich 30-40 lat populacja Czajki Vanellus vanellus skurczyła się o 55% , Krwawodzioba Tringa totanus o 54%, Kszyka Gallinago gallinago o 48%, Potrzosa Emberiza schoeniclus o 38%, Strumieniówki Locustella fluviatilis o 74%, Świerszczaka Locustella naevia o 73%, a Pliszki żółtej Motacilla flava o 76%.
Pomóż nam tworzyć kolejne ostoje dla ptaków!
- Symbolem naszego rezerwatu jest Sasanka.
Sasankowe murawy to dobrze zachowane murawy ciepłolubne na malowniczych, zboczach byłego wyrobiska piasku.
- Symbolem naszej ptasiej ostoi jest Żuraw. Gatunek może niezbyt oryginalny, ale to właśnie parę tych ptaków mieliśmy okazję zobaczyć, gdy ostatnio odwiedziliśmy to miejsce.
