Sieweczka Obrożna
-
Charadrius hiaticula
Sieweczka Obrożna związana jest z piaszczystymi brzegami wód – preferuje wybrzeża morskie oraz piaskowe łachy lub skąpo porośnięte wysepki w dolinach dużych rzek jak Odra, Wisła czy Biebrza.
Autor: Dariusz Mielicki
Głos ptaka: xeno-canto.org, Grzegorz Lorek
Jak rozpoznać Sieweczkę Obrożną?
Maleńka siewka, nieco mniejsza od Szpaka (ale na długich nogach), o dużej, jakby spłaszczonej głowie i bardzo krótkiej szyi. Wierzch ciała ma szarobeżowy, spód biały. W szacie godowej-czoło jest białe, czarna maska obejmuje oczy i górną część czoła, wierzch głowy jest szary. Dziób pomarańczowy z czarnym końcem, nogi pomarańczowe. Oko jest ciemne, z wąską, żółtą obrączką powiekową. Na całej szyi biały pasek, a pod nim czarny pas, rozszerzający się na piersi – obroża, od której wywodzi się nazwa gatunkowa. W locie wyraźnie widoczny biały pasek skrzydłowy. U samic, część czarnych piór ma odcień brunatny. W szacie spoczynkowej czarne partie piór są szarawe
Jak rozpoznać Sieweczkę Obrożną po głosie?
Głos, to fletowe, pogwizdujące „tjui”. Tokujący samiec śpiewa w locie, obracając się co jakiś czas w taki sposób, że raz widać biały brzuch, a raz brązowy grzbiet. Wydaje wtedy przeciągłe, jodłujące „takaalii takaalii takaalii…”
Gdzie i kiedy można zobaczyć Sieweczkę Obrożną?
W Polsce w jeszcze w połowie XX wieku była rozpowszechnionym ptakiem lęgowym m.in. nad Wisłą, Bugiem, Pilicą i Wieprzem, obecnie jej liczebność drastycznie spadła. Bardzo nielicznie lęgowa na wybrzeżu i w głębi kraju w dolinach większych rzek.
W okresie przelotów, nielicznie pojawia się w całym kraju, najwięcej obserwacji pochodzi z końca sierpnia i września. Gatunek wędrowny. Odlatuje do października a powraca w marcu i kwietniu. Areał lęgowy obejmuje wybrzeża Skandynawii oraz Morza Bałtyckiego, Wyspy Brytyjskie, Islandię, wybrzeża Grenlandii i północne krańce Rosji. Wyspowe lęgowiska leżą m.in. w Europie Środkowej. Zimuje w Afryce i na Półwyspie Arabskim.
Miejsce występowania lub obserwacji
Poznaj Sieweczkę Obrożną bliżej
Sieweczka Obrożna występuje na obszarach piaszczystych, żwirowych lub porośniętych niską roślinnością, w sąsiedztwie płytkiej wody, głębokości 2-3 cm. Gniazduje na plażach nadmorskich, nad brzegami rzek, w żwirowniach, na zalewanych pastwiskach nadrzecznych, obrzeżach jezior, polach irygacyjnych, odstojnikach ścieków. Najchętniej gniazduje w skupieniach po kilka lub kilkanaście par, często w koloniach rybitw.
Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w roku. Pierwszy rozpoczyna w kwietniu, drugi w czerwcu. Część samic po stracie lęgu przelatuje daleko, nawet ponad 100 km i odbywa lęgi w innym miejscu, zazwyczaj z innym partnerem. Gniazdo jest płytkim dołkiem w ziemi, często w pobliżu linii przypływu, bez wyściółki, czasami wyłożonym kamykami. Zniesienie zawiera zwykle 4 jaja, które wysiadują oboje rodzice przez około 24 dni. Jaja leżą węższymi końcami do środka gniazda. Na dwa dni przed wykluciem się piskląt, pękają skorupki jaj. Po wykluciu, rodzice wraz z pisklętami przebywają na żerowiskach, a nocą ogrzewają je. Młode w razie zagrożenia przywierają do ziemi, a dzięki swemu ochronnemu upierzeniu stają się niewidoczne. W tym czasie, rodzice usiłują odwieść intruza, udając, że są ranni lub chorzy. Młode Sieweczki stają się lotne w wieku około 24 dni.
Sieweczka Obrożna zjada drobne bezkręgowce, żyjące w płytkiej wodzie. Zerując w płytkiej wodzie lub mule, ptaki często uderzają nogą w ziemię, a następnie wydziobują spłoszone drobne zwierzęta.
Galeria
Sieweczka Obrożna w liczbach
| Masa ciała | 64 g |
| Rozpiętość skrzydeł | ok 36-42 cm |
| Długość ciała | ok. 19 cm |
| Liczebność | (w Polsce): 190 par z silną tendencja spadkową |
| Status | Status: objęta jest ścisłą ochroną gatunkową, wpisana na Czerwona Listę gatunków zagrożonych, wymaga ochrony czynnej. |
Jak pomóc Sieweczkom?
Zagrożeniem dla Sieweczki Obrożnej są wahania poziomu wody w rzekach, utrata siedlisk lęgowych w wyniku zasypywania i wyrównywania dolin rzecznych, ograniczenie powierzchni pastwisk i zbyt duża obsada bydła, a także drapieżnictwo i penetracja ludzi, psów i kotów, co często kończy się niszczeniem lęgów. Na trasach wędrówek ptakom zagraża zmniejszenie powierzchni zalewów rzecznych. W dolinie Wisły ochrona polega na redukcji liczebności drapieżników, głównie norki amerykańskiej oraz na otaczaniu kolonii lęgowych pastuchami elektrycznymi. Każdy z nas może i powinien powstrzymać się przed wchodzeniem lub wjeżdżaniem na tereny lęgowe, a obserwując zaniepokojone ptaki powinnyśmy się jak najszybciej wycofać. Pod żadnym pozorem nie powinnyśmy zabierać ze sobą psów w takie miejsca.
Dzięki Tobie te miejsca zmieniają się w raj dla ptaków!
Lajkujesz z kanapy, czy działasz w terenie? Działaj z nami w taki sposób, jaki najbardziej Ci odpowiada.
- 23 000 dolarów rocznie! Co najmniej tyle warte są różnorodne usługi jakie dostarczają nam zdrowe bagna w przeliczeniu na jeden tylko hektar!
Tereny mokradłowe (bagna, podmokłe łąki) są jednym z najszybciej zanikających typów siedlisk przyrodniczych w skali nie tylko Polski, czy Europy, ale całego świata! Znikające ptaki wodno-błotne są niestety smutnym dowodem tych zmian. Tylko w ciągu ostatnich 30-40 lat populacja Czajki Vanellus vanellus skurczyła się o 55% , Krwawodzioba Tringa totanus o 54%, Kszyka Gallinago gallinago o 48%, Potrzosa Emberiza schoeniclus o 38%, Strumieniówki Locustella fluviatilis o 74%, Świerszczaka Locustella naevia o 73%, a Pliszki żółtej Motacilla flava o 76%.
Pomóż nam tworzyć kolejne ostoje dla ptaków!
- Symbolem naszego rezerwatu jest Sasanka.
Sasankowe murawy to dobrze zachowane murawy ciepłolubne na malowniczych, zboczach byłego wyrobiska piasku.
- Symbolem naszej ptasiej ostoi jest Żuraw. Gatunek może niezbyt oryginalny, ale to właśnie parę tych ptaków mieliśmy okazję zobaczyć, gdy ostatnio odwiedziliśmy to miejsce.
Zostaw komentarz