Atlas ptaków

Sowa Jarzębata

    Surnia ulula

Sowa Jarzębata lubi godzinami przesiadywać na wierzchołkach drzew, skąd wygląda swoich ofiar oraz ewentualnego zagrożenia.

Autorka: Joanna Rost

Jak rozpoznać Sowę Jarzębatą?

Sowa Jarzębata to średniej wielkości drapieżnik, rozmiarem zbliżony do wrony. Smukła sylwetka, stosunkowo mała jak na sowę głowa i niewielka szlara to jej znaki rozpoznawcze. Charakterystyczne są jej jaskrawożółte oczy oraz mocne, ciemnobrązowe, „brwi”, które okalają białą szlarę nadając jej groźnego i jednocześnie lekceważącego wyrazu. Niskie czoło plamkowane, biało-brązowe, tak jak upierzenie reszty ciała.

Z tyłu głowy widnieje jasny rysunek, który przypomina oczy – drugą twarz sowy. Brzuch i pierś oraz spód skrzydeł i ogona również biało-brązowe, ale zamiast plamek i cętek – prążki, które nadają jej jastrzębiowatego albo sokolego wyglądu, co dodatkowo podkreśla długi ogon i ostro zakończone skrzydła. Opierzone nogi, to już typowo sowia cecha. Obie płcie identycznie ubarwione, ale samica większa od samca.

średni rozmiar
sylwetka ptaka podobna do Sowa
sylwetka ptaka w locie podobna do Wrona
jastrzębi dziób
biały kolor

Jak rozpoznać Sowę Jarzębatą po głosie?

Swoje tereny oznacza rytmicznym wołaniem ululululululululululu. Podczas zalotów, których ważnym elementem są loty godowe, Sowy Jarzębate nawołują się w podobny sposób.

Gdzie i kiedy można zobaczyć Sowę Jarzębatą?

Zamieszkuje lasy w strefie tajgi. Najchętniej trzyma się w pobliżu terenów podmokłych, przy śródleśnych łąkach, polanach, zrębach i innych otwartych przestrzeniach. W Polsce bardzo rzadko spotykana, tylko na przelotach, od późnej jesieni do wczesnej wiosny. Pojawia się zwykle wtedy gdy w jej naturalnym, północnym zasięgu zima okazuje się wyjątkowo ostra lub gdy brakuje tam pożywienia.

Miejsce występowania lub obserwacji

Poznaj bliżej Sowę Jarzębatą

Jak wygląda Dzięcioł Średni?
Jak wygląda Dzwoniec?

Poluje za dnia i prowadzi osiadły tryb życia. W zależności od zasobności rewirów lęgowych pozostaje na nich przez jeden lub kilka sezonów, a na dłuższe dystanse migruje jedynie w czasie wyjątków ostrych zim. Żywi się głównie drobnymi gryzoniami, chwytając je nawet pod śniegiem.

Gdy te stają się trudno dostępne, poluje na inne ofiary, takie jak ptaki – w tym nawet dużo większe od siebie cietrzewie. Szykująca się do ataku sowa siedzi pochylona do przodu, kręcąc nerwowo ogonem. Z natury mało płochliwa, gdy poczuje się zagrożona, szczególnie w pobliżu gniazda, nie ucieka tylko atakuje. Większość Jarzębatych każdej wiosny łączy się w nowe pary. Gniazda najchętniej zakładają na wierzchołkach złamanych pni drzew, lub korzystają z nadrzewnych gniazd innych ptaków.

Raz w roku, w odstępach co najmniej dwóch dni i w zależności od urodzaju norników, które wiosną i latem są ich podstawowym pożywieniem, samica składa 3-10 jaj. Wysiaduje je sama przez około 30 dni po czym pisklaki wykluwają się jedno po drugim, w podobnych odstępach w jakich składane były jaja. Początkowo samiec sam dba o swoją partnerkę i młode przynosząc regularnie pożywienie oraz czuwa nad ich bezpieczeństwem. Sowie dzieci opuszczają gniazdo po około miesiącu od momentu przyjścia na świat, choć jeszcze nie potrafią dobrze latać.

Zdolność tą w pełni opanują po kolejnych 5-6 tygodniach. Młode, które jako pierwsze stały się lotne nadal karmione są przez rodziców, trwa to tak długo, aż ostatni pisklak stanie się samodzielny. Troskliwi rodzice pozwalają dorosłym dzieciom na pozostanie na swoim terytorium nawet wtedy kiedy te nie potrzebują już ich pomocy. W końcu wyruszają na poszukiwanie własnego miejsca do życia.

W następnej kolejności terytorium lęgowe opuszają samce. Samice przez jakiś czas pozostają jeszcze na miejscu a czasami w ogóle nie odlatują. Sowy Jarzębate poza okresem lęgowym są samotnikami, choć tolerują w swoich rewirach inne sowy oraz dzienne ptaki drapieżne.

Galeria

Z jakim ptakiem można pomylić Sowę Jarzębatą

Dzienna Sowa Jarzębata swoim ubarwieniem i techniką polowania przypomina jastrzębie i sokoły. Zwodniczy może być też jej głos, przez który łatwo pomylić ją z Pustułką lub innym dziennym ptakiem drapieżnym.

Sowa Jarzębata w liczbach

Masa ciała215-380 g
Rozpiętość skrzydeł70-82 cm
Długość ciała34-41 cm
Liczebność (w Polsce)Sporadycznie zalatuje*
StatusSporadycznie zalatuje

Jak pomóc Sowie Jarzębatej?

Nie przeszkadzać i nie niepokoić kiedy już uda nam się spotkać zimującą w Polsce Sowę Jarzębatą.

Zagrożeniem dla niej mogą być inne, większe ptaki drapieżne, które polują w ciągu dnia. Brak pożywienia i wysoka konkurencja powodują, że czasami sama pada ich ofiarą. Brak lęku przed człowiekiem sprawia, że Sowa Jarzębata staje się łatwym celem natarczywych fotografów, a tak że nielegalnych polowań, a każdy taki przypadek należy zgłaszać odpowiednim służbom.

Bibliografia

Heintzenberg F. Seria: Spotkania z przyrodą Sowy i ptaki szponiaste. Tłum. Dmoch A.

Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2008.

Hudec K. Przewodnik Ptaki. Tłum. Dudziński W. Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1996.

Karczewski J. Noc Sów. Opowieści z lasu. Wydawnictwo: Poznańskie, 2020.

Kruszewicz A.G. Ptaki w Polsce Ptaki lęgowe i przelotne, goście zimowi. Spotkania z przyrodą. Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2008.

Opracowanie zbiorowe Ilustrowana encyklopedia ptaków Polski Atlas. Wydawnictwo: Fenix, 2015.

Sokołowski J. Ptaki Polski Atlas. Wydawnictwo: WSiP, 1988.

Svensson L. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Tłum. Graszka-Petrykowski D. Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2013.

https://jestemnaptak.pl/artykul/sowa-jarzebata ; dostęp: 13.10.2020

https://nocsow.pl/sowa-jarzebata/ ; dostęp: 13.10.2020

*Źródło: nie jest objęta monitoringiem w ramach PMŚ

Dzięki Tobie te miejsca zmieniają się w raj dla ptaków!

Lajkujesz z kanapy, czy działasz w terenie? Działaj z nami w taki sposób, jaki najbardziej Ci odpowiada.

  • 23 000 dolarów rocznie! Co najmniej tyle warte są różnorodne usługi jakie dostarczają nam zdrowe bagna w przeliczeniu na jeden tylko hektar! Tereny mokradłowe (bagna, podmokłe łąki) są jednym z najszybciej zanikających typów siedlisk przyrodniczych w skali nie tylko Polski, czy Europy, ale całego świata! Znikające ptaki wodno-błotne są niestety smutnym dowodem tych zmian. Tylko w ciągu ostatnich 30-40 lat populacja Czajki Vanellus vanellus skurczyła się o 55% , Krwawodzioba Tringa totanus o 54%, Kszyka Gallinago gallinago o 48%, Potrzosa Emberiza schoeniclus o 38%, Strumieniówki Locustella fluviatilis o 74%, Świerszczaka Locustella naevia o 73%, a Pliszki żółtej Motacilla flava o 76%. Pomóż nam tworzyć kolejne ostoje dla ptaków!
Zobacz inne formy wsparcia
  • Bagna są dobre!
  • Symbolem naszego rezerwatu jest Sasanka. Sasankowe murawy to dobrze zachowane murawy ciepłolubne na malowniczych, zboczach byłego wyrobiska piasku.
Zobacz inne formy wsparcia
  • Jak chroni przyrodę stowarzyszenie Jestem na pTAK!
  • Symbolem naszej ptasiej ostoi jest Żuraw. Gatunek może niezbyt oryginalny, ale to właśnie parę tych ptaków mieliśmy okazję zobaczyć, gdy ostatnio odwiedziliśmy to miejsce.
Zobacz inne formy wsparcia
  • Jak stowarzyszenie Jestem na pTAK! chroni przyrodę?
  • Naucz się rozpoznawać ptaki! Kurs online - jak rozpoznawać ptaki? zobacz więcej
  • Naucz się rozpoznawać ptaki! Kurs online - jak rozpoznawać ptaki? zobacz wydarzenie

Pomóż nam! Twoje wsparcie pozwala chronić Przyrodę!

Wpłać
na ptaki

Darowizna online

Zobacz pozostałe
formy wsparcia

Zobacz