Myszołów

Myszołów to dość duży ptak drapieżny, typowy dla mozaikowego krajobrazu rolniczego, coraz częściej widywany wzdłuż dróg i autostrad, gdzie ma zwyczaj przesiadywania na słupkach ogrodzeniowych, odpoczywając lub wypatrując zdobyczy. W innych miejscach również chętnie zatrzymuje się na płotach, belach siana lub słomy, wierzchołkach drzew. Uwaga, gatunek ten przejawia znaczny polimorfizm, co oznacza, że poszczególne osobniki mogą bardzo się od siebie różnić ubarwieniem. Myszołowy mogą być od prawie całkowicie białych z drobnymi, brązowymi plamami, po ciemno brązowe z ledwie zaznaczonymi jaśniejszymi plamami. Wszystkie osobniki mają płaską, dość dużą głową, oczy z orzechową tęczówką oraz ostry , hakowaty dziób żółty u nasady i czarny na końcu. Myszołowa często można też zobaczyć, gdy szybuje nad polami, wówczas uwagę zwracają jego stosunkowo krótki, wachlarzowato rozłożony ogon oraz lekko uniesione, szerokie skrzydła nadające całej sylwetce kształt spłaszczonego V. Spód skrzydeł przeważnie jaśniejszy, prążkowany, a ciemne, prawie czarne zakończenia wszystkich lotek układają się w wyraźną, ciemną krawędź. Uwaga – ta ostatnia cecha u ptaków bardzo ciemnych będzie niezauważalna, zaś u bardzo jasnych, „białych”, może wcale się nie zaznaczać. Mniejsze lub większe plamy na nadgarstkach są zawsze ciemne. Ogon również prążkowany, a ciemne końcówki piór układają się w czarny pasek, taki jak wzdłuż krawędzi skrzydeł. Nogi są intensywnie żółte, z ciemnymi pazurami, które nie są tak imponujące jak u innych ptaków drapieżnych.

Jak rozpoznać Myszołowa po głosie?

Odzywa się często, najczęściej w locie – miauczącym, opadającym hiia.

Myszołów to ptak krajobrazów otwartych lub półotwartych – i tam poluje. Jeśli chodzi o lokalizację gniazda jest mało wybredny, zakłada je na drzewach na skrajach lasów, wzdłuż polnych lub mało uczęszczanych dróg, w śródpolnych zagajnikach, czy w rozległych parkach. Zostaje z nami cały rok, choć wiele ptaków jesienią i zima przesuwa się dalej na zachód lub południe, ich miejsce zajmują osobniki z północy i wschodu Europy.

Pokarmem Myszołowa są głównie norniki, które mogą stanowić nawet 50-70% jego diety, poza tym inne drobne gryzonie oraz krety. Czasami łapie gady lub płazy. W przeciwieństwie do Krogulca lub Jastrzębia, rzadko łowi ptaki. Myszołów poluje z powietrza lub z zasiadki na wysokim drzewie lub ogrodzeniu, gdzie czeka na moment, w którym usłyszy szelest trawy lub zobaczy w niej jakiś ruch. Spada wówczas na ofiarę, którą łapie w szpony, prędko pozbawiając życia. Jest pokarmowym oportunistą i chętnie korzysta z nadarzających się okazji. Na przykład często siedzi na barierkach koło autostrad i dróg, czekając aż jakieś nieuważne stworzenie zostanie potrącone przez samochód, aby zjeść to, co z niego zostanie. Nie gardzi resztkami ofiar większych drapieżników.

Myszołowy rozpoczynają porę lęgową od spektakularnych lotów tokowych w marcu lub kwietniu. Para buduje gniazdo w koronie drzewa, a ich siedziba może mieć nawet 100 cm średnicy! Budulcem są gałęzie, a wymoszczenie składa się z trawy, sierści i drobnych gałązek (często drzew iglastych). Gniazdo może być używane przez kilka lat. W zniesieniu są 2-4 jaja składane co 2, czasami co 3 dni. Wysiadywanie (przez oboje partnerów) rozpoczyna się od złożenia pierwszego jaja i trwa około 30-35 dni. Młode opuszczają gniazdo po 40 dniach. Myszołowy są dobrymi rodzicami i nawet 90% ich lęgów kończy się sukcesem. Statystycznie wyprowadzają 1,5-2,5 młodego w sezonie. Pary są monogamiczne, a związki niektórych partnerów mogą trwać przez całe życie. Poza sezonem lęgowym ptaki te nie są terytorialne. W miejscach z dużą ilością gryzoni występują w dużych grupach, nawet do kilkudziesięciu osobników.