Rokitniczka
-
Acrocephalus schoenobaenus
Rokitniczka wplata w swój śpiew głosy innych ptaków, być może najczęściej Łyski, Pliszki Siwej czy Dymówki. Przeplata je terkotami i zgrzytliwymi piskami.
Autorka: Joanna Lay
Jak rozpoznać Rokitniczkę?
Mniejsza i delikatniejsza od Wróbla. Wciśnięta w tułów głowa sprawia wrażenie, jakby Rokitniczka nie miała szyi. Grzbiet ma zabarwienie oliwkowo-beżowe z ciemnymi pasami, na głowie czapeczka z czarnym kreskowaniem, oko również podkreślone ciemniejszym paskiem. Dziób wąski, u nasady żółty, z pomarańczowym wnętrzem. Brzuch i gardło kremowobeżowe.
Jak rozpoznać Rokitniczkę po głosie?
Po dynamicznej, lekko chaotycznej melodii. Zwrotki są długie, ok. 20 sekundowe, zwykle bardzo zróżnicowane. Wszystko po to, by zwrócić na siebie uwagę samicy i zniechęcić rywali. Godowy śpiew samca można usłyszeć również nocą.
Gdzie i kiedy można zobaczyć Rokitniczkę?
W okresie od kwietnia do września można ją spotkać na całym niżu Polski. Na swoje siedliska wybiera tereny podmokłe, porośnięte turzycami lub inną gęstą roślinnością typową dla siedlisk podmokłych. Najlepiej gdy do takiego terenu przylega łąka. Rokitniczka wykazuje dużą tolerancję siedliskową – zasiedla również brzegi sztucznych zbiorników wodnych, rowy melioracyjne itp. Nie lubi tylko terenów zbyt wypielęgnowanych, pozbawionych odpowiednio gęstej i wysokiej pokrywy roślinnej. Wyjątkowo widywana bywa na polach kukurydzy, zbóż czy rzepaku, nawet gdy te nie są położone w bezpośrednim sąsiedztwie mokradeł lub zbiorników wodnych.
Miejsce występowania lub obserwacji
Poznaj Rokitniczkę bliżej
W czasie toków samiec wabi partnerkę nie tylko intensywnym śpiewem, ale również ciekawym lotem: wzbija się w górę z jednego wierzchołka trzciny czy łozy, aby po chwili opaść ukośnie w głąb szuwaru. W czasie tego lotu rozpościera szeroko skrzydła i ogon. Samczyk pomaga samiczce w budowie gniazda, które kształtem przypomina czarkę i jest wciśnięte między pędy i łodygi lub umiejscowione wśród zwałów roślinności. Samica składa od 4 do 6 jaj. Zazwyczaj wyprowadza dwa lęgi. Wysiadywaniem i karmieniem zajmują się oboje rodzice. Rokitniczki są jednymi z ulubionych „ofiar” Kukułki.
Pożywieniem Rokitniczki są bezkręgowce i owady, które zbiera z powierzchni roślin. Rzadko poluje w powietrzu, na wodzie czy na ziemi.
Na zimę migruje do Afryki Równikowej. Do tego forsownego lotu przygotowuje się gromadząc tak duże zapasy tłuszczu, że podwaja swoją masę ciała.
Galeria
Z kim łatwo pomylić Rokitniczkę?
Rokitniczka ma w naturze swojego sobowtóra – należącą do tej samej rodziny Wodniczkę, która jest już jednak ptakiem bardzo rzadkim i w Polsce można ją zobaczyć jedynie nad Biebrzą i w ujściu Świny. Różnice w ubarwieniu tych dwóch gatunków są minimalne. Wodniczka ma na głowie wyraźny płowy pasek, a wierzch jej ciała jest ciemniej kreskowany. Głosem nie dorównuje Rokitniczce – jej śpiew składa się najczęściej z dwóch prostych motywów.
Rokitniczka w liczbach
| Masa ciała | ok. 9-15g |
| Rozpiętość skrzydeł | 13-21 cm |
| Długość ciała | ok. 13 cm |
| Liczebność w Polsce | 290-370 tys. par |
| Status | Niezagrożona i najpospolitsza spośród wszystkich kreskowanych trzciniaków występujących w Europie Środkowej. |
Jak pomóc Rokitniczce?
Dbaj o zachowanie torfowisk, bagiennych łąk i innych otwartych siedlisk mokradłowych. Nie usuwaj roślinności porastającej brzegi rzek i jezior. Włączaj się w działania na rzecz renaturyzacji krajobrazu, bagien i mokradeł w szczególności.
Bibliografia
https://natura2000.gdos.gov.pl/files/artykuly/52992/a295_Rokitiniczka.pdf, 5.03.2021
http://www.e-zwierzyniec.pl/zwierze/rokitniczka/540/, 5.03.2021
https://otop.org.pl/wp-content/uploads/2019/05/Trendy_liczebnosci_ptakow_w_Polsce_2018.pdf, , 5.03.2021
Chodkiewicz T., Chylarecki P., Sikora A., Wardecki Ł., Bobrek R., Neubauer G., Marchowski D., Dmoch A., Kuczyński L. 2019. Raport z wdrażania art. 12 Dyrektywy Ptasiej w Polsce w latach 2013-2018: stan, zmiany, zagrożenia. Biuletyn Monitoringu Przyrody 20: 48.
Dzięki Tobie te miejsca zmieniają się w raj dla ptaków!
Lajkujesz z kanapy, czy działasz w terenie? Działaj z nami w taki sposób, jaki najbardziej Ci odpowiada.
- 23 000 dolarów rocznie! Co najmniej tyle warte są różnorodne usługi jakie dostarczają nam zdrowe bagna w przeliczeniu na jeden tylko hektar!
Tereny mokradłowe (bagna, podmokłe łąki) są jednym z najszybciej zanikających typów siedlisk przyrodniczych w skali nie tylko Polski, czy Europy, ale całego świata! Znikające ptaki wodno-błotne są niestety smutnym dowodem tych zmian. Tylko w ciągu ostatnich 30-40 lat populacja Czajki Vanellus vanellus skurczyła się o 55% , Krwawodzioba Tringa totanus o 54%, Kszyka Gallinago gallinago o 48%, Potrzosa Emberiza schoeniclus o 38%, Strumieniówki Locustella fluviatilis o 74%, Świerszczaka Locustella naevia o 73%, a Pliszki żółtej Motacilla flava o 76%.
Pomóż nam tworzyć kolejne ostoje dla ptaków!
- Symbolem naszego rezerwatu jest Sasanka.
Sasankowe murawy to dobrze zachowane murawy ciepłolubne na malowniczych, zboczach byłego wyrobiska piasku.
- Symbolem naszej ptasiej ostoi jest Żuraw. Gatunek może niezbyt oryginalny, ale to właśnie parę tych ptaków mieliśmy okazję zobaczyć, gdy ostatnio odwiedziliśmy to miejsce.
Zostaw komentarz