Atlas ptaków

Kormoran

    Phalacrocorax carbo

Wielki amator ryb i symbol Mazur.

Autorka: Olga K

Jak wygląda Kormoran?

Jak rozpoznać Kormorana?

Masywny, ciemny ptak wodny o owalnej głowie i wydłużonym, hakowato zakończonym, jasnym dziobie z żółtymi zajadami. Oczy mają kolor butelkowo zielony. Stosunkowo długa szyja jest wyprostowana w locie i w trakcie pływania, gdy ptak odpoczywa gdzieś na stałym podłożu, zwykle układa ją w kształt litery S i charakterystycznie prostuje całą sylwetkę . Upierzenie wydaje się czarne, ale z bliska i szczególnie w słońcu widać jak pióra na skrzydłach i plecach opalizują zielono i brązowo, układając się w atrakcyjny, łuskowaty wzór. Stosunkowo długi ogon jest w tym samym kolorze co reszta upierzenia. W szacie godowej lekko zaznaczony czubek z tyłu głowy przyprószony jest bielą, tak jak szyja i kark.  Wyraziście białe są poliki oraz duże plamy powyżej nóg, po jednej z każdego boku. Nogi są  czarne, a duża błona pławna spina wszystkie palce.

duży rozmiar
sylwetka ptaka podobna do Gęś
sylwetka ptaka w locie podobna do Gęś
długi dziób
czarny kolor

Jak rozpoznać Kormorana po głosie?

Ich głos przypomina krakanie, chrząkanie i kwiczenie, ale odzywają się głównie w swoich koloniach lęgowych i na noclegowniach, poza tym przeważnie milczą. W Polsce Kormorany możemy spotykać przez cały rok, przy czym zimą głównie nad morzem oraz w ujściach większych rzek.

Gdzie i kiedy można zobaczyć Kormorana?

Kormorany są ściśle związane z wodą, zarówno słodką jak i słoną. Wybrzeża morskie, jeziora, zbiorniki retencyjne, rzeki, większe rozlewiska – jeśli tylko jest tam dużo ryb, są drzewa, skały albo nawet płaskie, ale bezpieczne wysepki odpowiednie dla założenia gniazd, kormorany prawdopodobnie pojawią się tam prędzej czy później. Ptaki te występują na terenie całego kraju, chociaż najbardziej są kojarzone z Mazurami.

Miejsce występowania lub obserwacji

Poznaj bliżej Kormorana

Jak wygląda Zięba?
Jak wygląda Zięba?
Kormorany to bardzo społeczne ptaki, lęgnące się w koloniach zakładanych w bezpośrednim sąsiedztwie wody, często w towarzystwie Czapli Siwej. U nas najczęściej osiedlają się na drzewach, wyjątkowo na ziemi lub w trzcinowiskach – tak, jak na tzw. Wyspie Kamiennej na Jeziorze Gardno. Kormorany są monogamiczne. Zwykle z początkiem kwietnia para odnawia lub buduje gniazdo z patyków i wyściela je trawą. W lęgu jest 3-6 jaj, które wykluwają się po 28-31 dniach wspólnego wysiadywania. Początkowo ślepe i nagie pisklęta, przez pierwsze dwa tygodnie życia są pod ciągłą opieką jednego z rodziców, którzy dopiero po tym okresie zostawiają je same w gnieździe, podczas gdy sami lecą na połów. Młode zaczynają latać i opuszczać gniazdo po ok. 50 dniach, jednak powracają do niego przez następnych 40-50 dni i są tam karmione przez rodziców. Mimo że dorównują im wielkością, wciąż wkładają dzioby bezpośrednio do ich wola skąd wybierają nadtrawione ryby. Z czasem młodzież dołącza do rówieśników, tworząc coraz większe stada.

Kormorany żywią się rybami, za którymi mogą nurkować na głębokość nawet dziewięciu metrów. Ułatwiają to chłonące wodę pióra skrzydeł i ogona, które, w przeciwieństwie do tych które pokrywają np. kaczki, zwiększając ciężar ptaka utrzymują go w zanurzeniu. Oznacza to jednak, że Kormorany  po każdej dłuższej wyprawie na ryby  muszą suszyć pióra, stąd ich widok z charakterystycznie rozpostartymi skrzydłami.

Kormorany zapuszczają się na stawy rybne, które są dla nich źródłem łatwego pożywienia, gdzie, jak łatwo się domyśleć, są nieproszonymi gośćmi Dawniej można było do nich strzelać bez zezwolenia, wystarczyło, że właściciel uznał że czynią zbyt duże szkody. Na szczęście obecnie, przynajmniej z formalnego punktu widzenia, bezpodstawne zabijanie tych ptaków jest nielegalne. Kormoranom zarzuca się też nadmierną eksploatację ryb oraz eutrofizację naturalnych akwenów, a także niszczenie drzew w koloniach, które rzeczywiście obumierają tam, gdzie ptaków jest dużo – z powodu akumulacji azotu z ptasich odchodów. Warto jednak podkreślić, że problem ten może mieć wydźwięk najwyżej symboliczny, bo w skali kraju, każdego roku  z powodu Kormoranów w najgorszym razie usychają  pojedyncze drzewa, my zaś wycinamy je w dziesiątkach milionów. Równie bezpodstawne jest obarczanie Kormoranów odpowiedzialnością za zmniejszające się zarybienie. Jak wiadomo Kormorany od zawsze żywiły się rybami i mimo że występowały na naszych ziemiach w nieporównywalnie większej liczbie, nieporównanie więcej było też ryb w naszych wodach!

Galeria

Z jakim ptakiem można pomylić Kormorana?

Jest to charakterystyczny ptak, którego można pomylić z pokrewnym, przeważnie trochę mniejszym gatunkiem, Kormoranem Czubatym. Ten drugi pojawia się jednak w Polsce bardzo rzadko i można go zaobserwować tylko nad Bałtykiem i tylko w okresie przelotów. W szacie godowej, można go odróżnić od zwykłego Kormorana po wyraźnym, zakręconym do przodu czubku na szczecie głowy oraz braku jakichkolwiek białych piór.

Jak wygląda samiczka Zięby?

Kormoran w liczbach

Masa ciała1,5 – 5,3 kg
Rozpiętość skrzydeł121 – 160 cm
Długość ciała70 – 102 cm
Liczebność (w Polsce)według danych z roku 2019, cała krajowa populacja to około 29 000 par.
StatusZ powodów jak wyżej Kormoran jest objęty jedynie częściową ochroną gatunkową.  W dużych, rozrastających się koloniach smaruje się część jaj olejem aby doprowadzić do obumarcia zarodków, ponadto prowadzi się odstrzał dorosłych ptaków poza okresem lęgowym.

Jak pomóc Kormoranowi?

Kormoranom ale też sobie  pomożemy szanując nasze zasoby i zbiorniki wodne oraz wszelkie mokradła – nie zaśmiecajmy, nie zatruwajmy ani nie zabudowujmy ich. Nie niszczmy krajobrazu i nie marnujmy wody.

Bibliografia

* Źródło: MPPL

Dzięki Tobie te miejsca zmieniają się w raj dla ptaków!

Lajkujesz z kanapy, czy działasz w terenie? Działaj z nami w taki sposób, jaki najbardziej Ci odpowiada.

  • 23 000 dolarów rocznie! Co najmniej tyle warte są różnorodne usługi jakie dostarczają nam zdrowe bagna w przeliczeniu na jeden tylko hektar! Tereny mokradłowe (bagna, podmokłe łąki) są jednym z najszybciej zanikających typów siedlisk przyrodniczych w skali nie tylko Polski, czy Europy, ale całego świata! Znikające ptaki wodno-błotne są niestety smutnym dowodem tych zmian. Tylko w ciągu ostatnich 30-40 lat populacja Czajki Vanellus vanellus skurczyła się o 55% , Krwawodzioba Tringa totanus o 54%, Kszyka Gallinago gallinago o 48%, Potrzosa Emberiza schoeniclus o 38%, Strumieniówki Locustella fluviatilis o 74%, Świerszczaka Locustella naevia o 73%, a Pliszki żółtej Motacilla flava o 76%. Pomóż nam tworzyć kolejne ostoje dla ptaków!
Zobacz inne formy wsparcia
  • Bagna są dobre!
  • Symbolem naszego rezerwatu jest Sasanka. Sasankowe murawy to dobrze zachowane murawy ciepłolubne na malowniczych, zboczach byłego wyrobiska piasku.
Zobacz inne formy wsparcia
  • Jak chroni przyrodę stowarzyszenie Jestem na pTAK!
  • Symbolem naszej ptasiej ostoi jest Żuraw. Gatunek może niezbyt oryginalny, ale to właśnie parę tych ptaków mieliśmy okazję zobaczyć, gdy ostatnio odwiedziliśmy to miejsce.
Zobacz inne formy wsparcia
  • Jak stowarzyszenie Jestem na pTAK! chroni przyrodę?
  • Naucz się rozpoznawać ptaki! Kurs online - jak rozpoznawać ptaki? zobacz więcej
  • Naucz się rozpoznawać ptaki! Kurs online - jak rozpoznawać ptaki? zobacz wydarzenie

Pomóż nam! Twoje wsparcie pozwala chronić Przyrodę!

Wpłać
na ptaki

Darowizna online

Zobacz pozostałe
formy wsparcia

Zobacz