Wrona Siwa

Wrona Siwa w rodzinie krukowatych (występujących w Polsce i w Europie) wielkością ustępuje tylko Krukowi. Jest masywnym ptakiem o rozpiętości skrzydeł do 1 m i wadze ponad pół kilograma. Szary ma tylko grzbiet i brzuch, pozostałe części wraz z głową pokryte są czarnymi piórami, czarne są dziób i nogi, a tęczówki oczu brązowe. Młode są podobne do dorosłych, ale mają niebieskawe tęczówki.

Jak rozpoznać Wronę Siwą po głosie?

Wrony Siwe często kraczą, chętnie w czasie lotu, przy czym rodzaj, tempo i siła ich głosu jest zależna od sytuacji: zadowolenia, zagrożenia, strachu, paniki czy złości. Są gadatliwe na noclegowiskach, a w ciągu dnia, zadowolone i spokojne, cicho szczebiocą. a nawet świergolą, jak to słyszał słynny ornitolog, Jan Sokołowski-. Czasami krakanie wron określane jest jako złowieszcze i z tego powodu ptak ten bywał kojarzony ze złem, nieszczęściami lub niepogodą.

Na przestrzeni ostatnich trzech może czterech dziesięcioleci wieku Wrona Siwa wykonała „skok cywilizacyjny”, masowo przenosząc się z okolic wsi i dolin rzecznych do średnich i dużych miast oraz osiedli miejskich. Preferuje miejsca z kompleksami wysokich, starych drzew, w tym ogrody i parki ze stawami i jeziorami, gdzie może zdobywać różnorodne pożywienie. Na naszych osiedlach i blokowiskach cały dzień przebywa w swoim rewirze, który lustruje z kominów, lamp i anten.

Wrona Siwa jest ptakiem wszędobylskim i wszystkożernym, toteż doskonale przystosowała się do życia w miastach. Dzięki swojej naturalnej ciekawości, zdolnościom obserwacyjnym, spostrzegawczości i dobrej pamięci szybko się uczy i plastycznie zmienia swoje nawyki. Nauczyła się znajdować i wydobywać ze skorup małże rzeczne, łowi ryby, ślimaki, owady i inne bezkręgowce. Nie omija wysypisk śmieci, spotkać ją można w okolicach barów i kiosków z żywnością na wynos, gdzie zjada odpadki. Czyści okolice z padliny i zabija drobne gryzonie oraz chore ptaki, nawet wielkości gołębia. Nierzadko dwie Wrony polują razem i pomagać sobie w zabijaniu swoich ofiar. W okresie lęgowym staje się drapieżnikiem plądrującym gniazda innych ptaków – zabiera jaja nawet ptaków wodnych, porywa pisklęta, żeby karmić nimi własne potomstwo. Późnym latem i jesienią zbiera orzechy i robi zapasy, nie gardzi również owocami drzew i krzewów. Słynie z rzucania orzechów włoskich na asfalt i pod koła samochodów celem ich rozłupania. W miastach czasami ludzie rozdeptują jej orzechy, wówczas Wrona podlatuje „na gotowe”.

Okres lęgowy Wron Siwych przypada na kwiecień-czerwiec/lipiec. To nie jest ptak kolonijny, więc na jednym drzewie, w znacznej odległości od innych, zobaczymy wyłącznie jedno gniazdo ulokowane wysoko w koronie. Gniazdo z różnej grubości gałązek, zlepionych ziemią, wyścielone suchą trawą, włosiem, puchem i piórami ale też szmatami i papierami, budowane wspólnie przez obojga partnerów. W jednym lęgu w sezonie jest 4-6 niebiesko-zielonych jaj. Wysiaduje je samica. Samiec przynosi partnerce jedzenie i podaje do dzioba. Poza tym, okazuje jej czułości, muskając dziobem po karku i głowie, osłania przed upałem. Po ok. 3 tygodniach w gnieździe pojawiają się pisklęta, które rodzice karmią i troskliwie chronią przez ponad miesiąc przed drapieżnikami.

Gniazdo opuszczają 2-3, rzadko 4 młode. Początkowo są dość bezradne, jedynie skaczą i biegają, słabo latają, chronią się na gałęziach drzew. Same nie umieją zdobywać pokarmu i są zależne od rodziców. Stają się w tym okresie łatwym łupem kotów, ptaków drapieżnych, wpadają pod auta na drogach i chorują. Sukces lęgowy Wron Siwych jest i tak dość wysoki i wynosi 60-90%. Jest to prawdopodobnie zasługą rodziców, którzy – jeśli są w pobliżu – aktywnie bronią swoich pociech. Dla ludzi i zwierząt domowych mogą być wtedy niebezpieczne Wrzaskliwie kraczą, machają skrzydłami, pikują na domniemanego lub realnego wroga.
Wrony Siwe tworzą pary na całe życie, są monogamiczne i terytorialne. Intruzem na terytorium Wrony Siwej może być zarówno ptak z jej gatunku, jak i ptaki szponiaste, takie jak Pustułka, Krogulec, Myszołów, Kania Ruda. Zadziwiające są antagonizmy między Wronami i Kwiczołami, nieco mniejszą niechęć okazują Srokom. Wobec ludzi Wrony Siwe utrzymują bezpieczny dystans, są czujne i często bardziej płochliwe niż Kawki lub Gawrony, z którymi poza okresem lęgowym chętnie gromadzą się na wspólne noclegowiska.