Jemiołuszka

Obok pijanej Jemiołuszki można przejść obojętnie albo przełożyć ją w bezpieczne miejsce, skąd po wytrzeźwieniu spokojnie odfrunie. Można też umieścić ptaka w pudełku, zabrać go do domu, a gdy przyjdzie do siebie, wypuścić na wolność. Tak doradzają ornitolodzy z Moskwy. Zdarza się, że ptaki te zjedzą za dużo sfermentowanych owoców i zawrót głowy gotowy, my jednak zdecydowanie odradzamy zabieranie do domu pianych Jemiołuszek.

Jemiołuszka to krępy ptak wielkości Szpaka. Łatwo ją rozpoznać po czubku na szczycie głowy, czarnej maseczce na oczach i czarnym śliniaku. Upierzenie ma obfite, a dominują w nim jasne brązy. Koniec ogona jest w kolorze słonecznika, odcięty od reszty czarnym paskiem. Żółte są też krawędzie czarnych lotek, które na złożonym skrzydle układają się w charakterystyczny żółto-czarny wzór. Lotki ramieniowe dodatkowo zdobią intensywnie czerwone płytki. Jemiołuszka jest jedynym europejskim ptakiem, który ma takie ozdoby, a jej wyjątkowo miękkie, lekko połyskujące upierzenie przypomina w dotyku jedwab, do czego nawiązują inne, nieużywane już dzisiaj nazwy: Jedwabnik, Jemiołucha Jedwabniczka, Drozd Jedwabny Ogon.

Jak rozpoznać Jemiołuszkę po głosie?

Natura obdarzyła Jemiołuszki melodyjnym głosem, przypominającym dźwięki małych dzwoneczków. Ich śpiew jest cichy, wysoki i świergotliwy, ale zwykle i tak nie mamy szansy go usłyszeć, bo Jemiołuszki przylatują do nas na zimę, a śpiewają po powrocie na swoje lęgowiska w tajdze.

Jemiołuszki przylatują do nas zwykle w środku zimy.

Zdarza się jednak, że pierwsze stadka pojawiają się już w listopadzie – i pozostają u nas do marca lub nawet kwietnia. Najczęściej można je zobaczyć na oblepionych jemiołą topolach, jarzębinach lub innych drzewach z pozostałymi na nich owocami: w parkach, ogrodach, na przydrożnych alejach lub nawet w centrach miast. W Polsce jak do tej pory nie stwierdzono lęgów Jemiołuszek.

Jemiołuszki wstają wcześnie rano, bo mają sporo do zrobienia. Najpierw ogłaszają wszem wobec swoją obecność. Chcą się ze wszystkimi przywitać, „obdzwonić” znajomych i sąsiadów i ogołocić z owoców, tyle krzewów ile się da. Ptaki te codziennie pobierają dwa razy więcej pokarmu, niż same ważą (ponad 110 g). To tak jakby dorosły człowiek o przeciętnej wadze 75 kg, zjadał dziennie ponad 150 kg jagód! Dlaczego nie pękną? Mają szybką przemianę materii. Owoce są przez nie połykane w całości i bardzo szybko trawione. Już po kilkunastu minutach ptak wydala niestrawione resztki. W tak krótkim czasie soki trawienne rozkładają tylko miąższ i skórkę, a same nasiona pozostają nienaruszone. Dzięki temu przelatując z miejsca na miejsce, rozsiewają nasiona roślin. Wraz z przemieszczającymi się stadami Jemiołuszek krajobraz się zazielenia, zyskując nowe krzewy i drzewa, które, zasiane w ten sposób, świetnie rosną, gdyż już na starcie są oblepione cennym nawozem.

Jemiołuszki są więc ptasimi „siewnikami”(tak jak m.in.: Rudziki, Kosy czy Kwiczoły). Poza ulubioną jemiołą mają bogate menu. Chętnie pałaszują owoce głogu, śnieguliczki, jarzębiny, tarniny, ligustru, kruszyny pospolitej, jałowca, cisu, czy pozostawione na drzewach jabłka. Właściwie zjadają wszystkie mięsiste owoce krzewów i krzewinek, a gdy bliżej wiosny zaczyna ich brakować, nadgryzają pączki, rozwijające się liście i kwiaty lub nawet opadłe, rozkładające się owoce.